We zijn er bijna!!!!

Wat een irritant liedje, werd heel vroeger al op de fiets gezongen en dan moet je nog een stief kwartiertje (zeg maar drie kwartier), toen in de auto om de kinderen stil te houden en je wist dat je nog wel een uurtje bochtjes moest draaien voor je op de camping was en nu loop je op de Camino en is er een naast je aan het zingen we zijn er bijna. Ik ken wel wat leukere liedjes om te horen maar die kent ze niet, heeft nooit op een koor gezeten en de stem is niet zo bijgeschoold. Een ieder kent dit liedje wel, dus maar weer de walk-man opgezet, maar het geluid hoor je er dwars doorheen, we zijn er bijna klinkt nog in mijn oren als we liggen uit te rusten na onze tocht van 30 km. We lopen van Palas de Rei via Melide naar Azura op 39 km afstand van Santiago, een keer goed aanzetten en we zijn er of is het toch en beetje te veel! Vandaag wel lekker gelopen, om zeven uur vertrokken en ik ga de hoek om van de herberg naar de route en er komt zo´n meute aanlopen, luid kwekkend op de vroege morgen dat je eigenlijk meteen weer je bed in zou gaan. Dat doe je niet en je krijgt meteen het idee dat je vandaag ook weer in colonne loopt op weg het laatste stuk naar Santiago. Vijftien km vor Santiago ligt een herberg gelijkende een fabriek, 500 plaaten en als het nodig is kan dit nog uitgebreid worden. pelgrims vertrekken daar vroeg om bij de mis van 12.00 uur te kunnen zijn en dat moet je dan leuk vinden. Ons niet gezien we zullen dit proberen te omzeilen. Vandaag in de vroege morgen even aangezet en koffie gedronken na zo´n 7,5 km om half negen en daarna wordt het ineens wonderbaarlijk stil. Geen pelgrim te zien in de buurt waar zijn ze gebleven we lopen over stille bospaadjes, een prachtig gezicht en we genieten ineens weer, over een brug met grote keien en door landschappen die schilderachtig zijn, bos,weide,water, heuvels en dalen wisselen elkaar af. het is wel pittig lopen, de afdalingen zijn stijl en de bergjes op even zo. Bij elke rivier heb je een afdaling, dus nogal wat op en neer gelopen. Toch zijn we half twee in Azura, vlak voordat ik de plaats binnenloop komt er een man mij achterop die mij wenkt en enigszins buiten adem een flesje water overhandigt. Hij en zijn vrouw zijn met de auto op weg naar Santiago en zagen mij lopen en dachten die kan wel een slok gebruiken en dat was ook zo, want na de regen van gisteren was het vanmorgen eerst mistig maar nadat het zonnetje doorgebroken was werd het weer zweten. Dus genoten van het fleskje water als of er engeltjes over je tong....... Vanmiddag in het dorp nog even een pilsje gedaan met de Duitse vrouwen van de trein, ze vonden wel dat ik flink kon doorlopen zeker gezien mijn leeftijd en of ik nog wat zag onderweg. Moeten zij vragen als je in de trein zit roets je ook overal langs heen. Voor de rest zijn ze wel aardig het bier smaakte goed dus wat wil je nog meer. We denken nog steeds na of we in eenkeer naar Santiago lopen morgen of toch twee dagtochten er van maken, word vervolgd!!!!

Adios

Dirk en Marianne