Op weg!!!!

Hebben jullie dat ook voordat je weg gaat; het hele huis opruimen, stofzuigen, dweilen, stof afnemen, opruimen en noem maar op waar je al dan niet mee bezig kan zijn om de boel netjes achter te laten. Want stel je voor dat je niet meer terug komt wat zullen je nakomelingen dan wel niet zeggen!!!!. Zou je het nog horen als je hier ergens boven zweeft, misschien geniet je wel als je het commentaar hoort.
Maar terwijl ik al die klussen klaar, heb ik flink de tijd om na te denken, hoe zal het er over zes weken uit zien, zal er weer net zoveel stof liggen als nu of misschien wel een beetje meer? Heeft het eigenlijk wel zin dat ik dit opruim, wie heeft dit ooit uitgevonden dat je het huis schoon achter moet laten, is het niet beter schoon te maken als je weer terug komt, kan je er ook wat van genieten. Nu hebben de spinnen de pest erin dat ik hun webben hebt opgeruimd, de mieren zijn van slag omdat hun broertjes en zusjes in de stofzuiger verdwenen zijn en er is geen vuil meer voor de mijten om lekker in rond te krioelen. Is de baas eindelijk eens een paar weken van huis is de hele biologische structuur door elkaar gegooid, lekker hé!!! Dat heb je ervan als je van die moeders hebt gehad die de hele dag thuis waren om te soppen en te poetsen, dan wordt je met normen en waarden opgezadeld van hoe het hoort en wee gebeente als je het niet doet zoals is voorgeschreven, ze draaien zich acuut om in het graf. Ik zal de laatste willen zijn die hun rust verstoord,

maar ik ben wel benieuwd of mijn nakomelingen ook zulke normen en waarden hebben, ik twijfel er aan want wij hebben vaak samen gewerkt en ze een beetje aan hun lot overgelaten, niet dat ze geen goede jeugd hebben gehad maar daar kunnen ze beter zelf over vertellen, daar waag ik mij niet aan. Ik zit opgezadeld met het erfgoed dus toch maar weer poetsen en boenen zodat alles blinkt en er niemand commentaar kan hebben, jammer dat er niet iemand in de komende weken even om het hoekje komt kijken, zou wel leuk zijn als ze ook nog vinden dat het er aardig proper er uitziet. Zo breng je de dag door voordat je gaat, rusteloos of je alles wel schoon genoeg gemaakt hebt. Dan morgen voor je weggaat nog even van alles nalopen, is het licht uit, de stekkers uit het stopcontact, heb ik de gaskraan dicht gedraaid, de voordeur op slot en als je dan eindelijk in de auto zit toch nog even naar binnen om te kijken of de ramen wel dicht zijn. We waren zo keurig op tijd nu moet ik mij toch nog haasten om het vliegtuig te halen!!. Halverwege Amsterdam vragen wij ons af of we de kippen nog wel genoeg voer gegeven hebben, sorry we kunnen nu echt niet meer terug hopen dat de buren het gemekker horen als ze niet genoeg hebben gehad.


Gisteren mijn rugzak ingepakt. Ben je net 60 ga je voor het eerst met een rugzak op stap, wie verzint zoiets. Ja mijn vrouw had vorig jaar een uitzending op de TV gezien van een Duitser en een Japanner en twee Fransen die liepen naar Santiago en dat vond ze prachtig, zo’n mooie natuur dat maak je op de fiets niet mee. Dus als goed geaarde Hollander zeg je stoer dan gaan we toch samen lopen en zo is het gekomen en nu zit ik met mijn rugzak in de kamer met het halve huis om mij heen en het past niet in die ene zak. Je moet toch wat meenemen, je kan toch niet zonder TV, stereotoren, videocamera en wat wollen onderkleding, wat voor de zomerse dagen en als het regent moet je toch ook wat hebben. Het past dus niet dan maar wat schiften. Ik heb zo’n zak van 55 liter + tien, wat dat voorstelt weet ik ook niet waarom zeggen ze gewoonweg niet 65 liter, bij liters begin ik ook al wat na te denken dit is volgens mij “nat”, dat is toch niet de bedoeling van zo’n rugzak? Of zijn dat de voortekenen voor een tocht naar Santiago.

Uiteindelijk met veel gehijg, geprop en gestamp (Niko zal wel blij zijn met dit bericht, hij heeft in goed vertrouwen zijn rugzak uitgeleend) lukt het mij de zak dicht te snoeren en naar de weegschaal te slepen, 17 kg dat valt mij nog mee tot ik de zak op mijn rug probeer te hijsen, met mijn neus bijna bij de grond lukt het mij om enkele stappen voorwaarts te doen voor ik bijna waggelend tegen de deurpost aan beland en vrouwlief vraagt of het gaat!!!!!!


Adios
Dirk