De Meseta op

We waren blij dat we Burgos achter ons konden laten, het is een verademing om na zo´n mooie stad als Burgos toch de vrije natuur weer in te kunnen lopen, al spoedig de wijdse vergezichten en de rij pelgims die voor ons over het pad gaan en achter ons aanlopen. Er zijn veel nieuwe gezichten die in Burgos gestart zijn veel jonge mensen ook en zowaar bij de eerste pleisterplaats twee Hollandse meiden. Ze waren ook net gestart.
We lopen over de grindpaden ver van het autoverkeer tussen de korenvelden en steenhopen. Ondanks dat we vroeg vertrokken zijn besluiten we na 20 km om één uur te stoppen, het zonnetje brand te fel en er is te weinig schaduw. We zijn niet de enige die er de brui aan geven veel jonge mensen om ons heet houden het ook voor gezien en de herberg in Hornillos del Camino 60 plaatsen is in een mum van tijd vol, gelukkig is er in de kelder van het gemeentehuis nog extra slaapruimte zodat pelgims die om negenuur ´s avonds nog aankomen niet teleurgesteld worden. Het dorp heeft een suppermarktje en één bar en één restaurant, genoeg voor ons, we eten lekker een pelgimmenuutje met spagetti, vlees met patat en pruimen toe voor 8,90 euro, prima eten en een goede prijs. We gaan vroeg naar bed, het is warm en veel medeslapers liggen te draaien het duurt lang voordat het stil is.
´s Morgens om vijfuur gaat de eerste wekker, even later een krakend bed, dan twee voeten die hun weg zoeken naar de badkamer, geknisper met plasticzakken, de rugtas wordt ingepakt, inmiddels is de weede wekker gegaan en de volgende loper begint aan het ritueel van badkamer zakjes inpakken slaapzak in de rugtas, naar beneden even koffiedrinken, rugtas ophalen en met een klap valt de voordeur dicht, dit ritueel speelt zich in het donker af. Nog voor zes uur is driekwart van de pelgrims opweg en om zes uur besluiten wij ook het bed te verlaten en aan ons ritueel te beginnen. Om kwart voor zeven drinken we nog even koffie, nog even naar de wc en dan op weg. Onze voeten schuivelen nog moe van gisteren over de eerste grindpaden die ons meteen omhoogvoeren de meseta weer op, het is nog koud en het zonnetje is nog niet op, we volgen de rij van lopers die evenals ons een weg naar boven zoeken. Geweldig zo´n ochtengymanstiek, de zonnegroet valt hierbij in het niet, we voelen alle speren van de tenen tot aan onze kruin. De rugzak is nog zwaar we moeten weer even wennen net als onze benen om in het ritme te komen, misschien is er over vijf km koffie de kans is klein, dus wordt het na 10 km als we het ene huis dat het dorpje groot is na vijf km passeren. Om kwart voor tien dalen we af van de meseta naar Hontanas, bij de herberg is er koffie met croisants, onze vermoeide tenen mogen even luchten tot grote tevredenheid van kleintje die net als wij even opgelucht ademhalen, de grote met de bril kijkt nog wat moeilijk, hij is niet zo opgelucht hij weet dat we nog verder moeten en dat hij straks de donkere ruimte weer in moet.
Veel medelopers rusten hier uitgebreid het is weer erg warm geworden voordat we aan de laatste 10 km van deze dag beginnen naar Castrojeritz, met een tussenstop in het klooster van San Anton, de muren van het klooster en de kerk staan nog half overeind er is geen dak meer. Vroeger werden hier melaatsen verpleegd ver van de bewoonde wereld, de kloosters waren beroemd omdat zij een methode hadden ontwikkeld om de ziekte te genezen, na de vijftiende eeuw werd het klooster verlaten en is in verval geraakt. Nu houden vrijwilligers de restanten in ere en er is zelfs onder zeildoek een herberg ingericht.
Zittend in de kerk met opendak uit de 9e eeuw is een geweldige en imposante ervarig, de rillingen lopen over je rug als je aan zo´n inmense tijd denkt dat de kerk er staat en hoeveel monnikken, zieken en pelgrims hebben hier in al die jaren wel niet verbleven. Als we de weg vervolgen lopen we onder de bogen van de kerk door, het lijkt alsof de weg door de kerk loopt. Na een vermoeiende tocht stoppen we om 13.00 uur, douchen tas uitpakken, een uiltje knappen en op zoek naar een biertje, wijntje en wat eten, om daarna aan ons nachtritueel te beginnen.
Slapen, eten en drinken zijn momenteel onze belangrijkste bezigheden, wat is het leven toch simpel.


Gegroet

Dirk en Marianne