We hebben lekker gekookt met drie duitse pelgrims in de herberg. We hadden ineens zin in lekker eigen gekookt eten en vonden een paar kandidaten die wel met ons mee wilde doen. Gewoon spagetti en slade met meloen toe. Wij op zondag naar de plaatselijke kroeg anex dorpswinkel en hebben zowat de winkel leeggekocht tot verbazing en verrassing van de eigenaarresse.
Ze had en toverde van alles voor ons op tafel van peper tot olie en azijn, macaroni, tomaten en zelfs eieren en sla lagen in de winkel, we vonden ook nog paprika´s en peper kregen we gratis we moesten het molentje wel zelf ronddraaien.
Wauw koken met twee duitse vrouwen en Marianne in de rol van chef kok werd er noest gewerkt en een heuse maaltijd op tafel gezet, wij mannen waren voor de wijn, het water de tafel dekken en de afwas goede verdeling. Iedereen vond dat Marianne mocht blijven uitstekend gekookt en er werd goed gegeten.
We hadden toch te veel er liepen nog wat bescheiden Polen rond die eerst niets moesten weten van een hapje macaroni en toen ze over de streep waren zelfs twee borden opaten, onder goedkeurend hhhhuuummmm, lekker etc. Het laatste restje ging naar een pelgrim die 50 km had gelopen en alleen met een stukje brood zat, hij was heel verguld met de maaltijd en nog gratis ook. We sliepen op een half volle slaapzaal ook wel eens lekker en rustig en werden niet voor zessen gewekt. De eerste km naar Leon zouden we lopen en afhankelijk van de knie van Marianne en de enkel van mij of wij het laatste stukje door de industriewijk de bus zouden pakken. Er waren meer pelgrims die de bus zouden nemen maar bij het busstation zagen ze ons niet, hevige discussie hoorden wij later of wij toch zouden zijn gaan lopen, dat konden we als oudsten niet maken tegenover de jongeren. Dus toen wij een aantal halten verder instapten ging er gejuich op in de bus en we voelden ons weer opgenomen in de pelgrimfamilie. 
We trekken onderhand op met heel wat bekenden en zeggen geregeld Hola als we weer iemand tegenkomen. Vandaag Leon gedaan we zouden eerst gaan slapen bij de zusters 150 bedden op kleine slaapzalen en mannen en vrouwen gescheiden zo lazen wij, om half tien binnen naar de kerk en slapen, toch maar naar de andere herberg gegaan even buiten het centrum, lekkere kamers voor zes personen op een lange gang met wel 20 kamers.
Ik heb hier vorigjaar ook geslapen en dit was goed uit te houden. Leon gezien, de kerk, de binnenstad vor een dagje wel aardig we zijn toch wel blij als we moe in de herberg aankomen van het slenteren dat we morgen weer de lanen op gaan en de velden in, het laatste stuk naar Santiago.
Groeten
Dirk n Marianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten