vrijdag 24 juli 2009

Op naar boven


Gisteren en dagje rust in Astorga, toch wel lekker als Marianne even een griep aanval krijgt, je hebt meteen rust, een goede slaapkamer en kan eens lekker bijkomen. De griepaanval was gelukkig van korte duur, gisterenavond zaten we al weer aan de wijn, meloen en vis. Het eten smaakte weer fantastisch, mogelijk was de griepaanval te wijten aan de weersomstandigheden en /of een niet zo frisse herberg. Verbazingwekkend hoe je je ineens heel berioerd kan voelen en vervolgens na een paar pilletjes, een slaapje en wat lekker eten weer het vrouwtje kunt voelen.
Gelukkig maar, een dagje Asrorga is al meer dan genoeg meerdere dagen was niet gezellig geworden. Dus vandaag weer opstap de natuur in, op weg naar Cruz de Ferro het hoogste punt van de tocht naar Santiago 1500 mtr. Dus vandaag weer bergje op een heel ander landschap dan dat we de afgelopen weken gehad hebben, het landschap was adembenemend mooi, ruim zicht over de vallei en paadjes voor de pelgrims die enigzins aan de veluwe doen denken, maar dan niet vlak maar omhoog. We zien weer veel nieuwe pelgrims, het blijkt dat er steeds mensen stoppen of de bus nemen en stukken overslaan of starten in plaatden die voor ons niet logisch zijn.
We lopen daardoor vaak in colonne en op sommige plaatsen kan het druk zijn, vooral ´s morgens bij de koffietenten komen ze handen te kort. Het geeft een opleving aan de plaatsjes langs de Camino, als er geen pelgrims geweest zouden zijn waaren veel plaatsjes al lang doodgebloed. We stoppen elke dag omdat we 20 km lopen zo tussen 13.00 en 14,00 uur wat een goede tijd is om een slaapplaats te krijgen. Vandaag in een augberge van de paters in Rabanel del Camino gestopt, die gerund wordt door het Engelse Genootschap en we worden verwelkomt door een Nederlander die de Engelsen helpt. Best wel prettig om even met een landgenoot te praten.
Tegen het eind van de middag lopen de herbergen vol en worden de matrasjes te voorschijn gehaald, we blijven ons dus maar aan de 20 km houden dat is wel zo prettig.


Adios

Dirk en Marianne

Geen opmerkingen:

Een reactie posten