Soep

hoi trouwe lezers bedankt voor jullie reacties leuk om te lezen gezellig om wat te horen en vooral dat mijn knieën best wat zwaarder belast mogen worden om Marianne te ontzien!!!!!. Natuurlijk doen we dat, Marianne heeft al potjes smeermiddel gehaald en dat helpt best wel even, waardoor het sukkelen wat minder wordt en we toch nog aardige afstanden, wat heet 20 km afleggen.
Nog even de gezamenlijke maaltijd, de herberg "vader" had gedacht aan een salade en een lekkere soep met brood en spek, dit klonk niet gek. Tot de soep werd gemaakt en er handen vol brood in gingen en de spek, aan tafel stelde hij voor eerst de soep te eten en daarna de salade, de soep was lekker dik geworden de de herberg "vader" kon lekker opscheppen twee grote soeplepels op een bord, tot de rand toe vol werden ze doorgegeven. Gezien mijn eerdere ervaringen met broodpap vroeger tuis ( die werden mij op allerlei manieren gevoerd, maar voor het laatste hapje kwam de pap er steevast weer uit, tot grote vreugde van mijn moeder kan ik u zeggen. De boel zat inclusief mijn moeder weer eens lekker onder) zag ik deze soep niet zo zitten en als een haas ben ik maar even naar de pan gegaan en om een lepeltje gevraagd, ik eet normaal niet zoveel wist ik er in mijn beste Frans, Spaans uit te brengen. Goede kers van mij, er werd met lange tanden gegeten en menigeen stomte al na enkele happen, de "vader" at uiteraard vrolijk pratend door even als de twee Engelse paters die in onze groep verbleven, zij zijn vanuit hun parochies natuurlijk best wat gewend en toen er werd gevraagd of er nog liefhebbers waren voor een tweede bordje waren de paters van de partij. We leefden dus op sla, brood en als toetje kon er nog een stuk watermeloem vanaf. Ja wij ondankbare pelgrims moesten deze nacht maar op een houtje bijten, geen stinkende knoflooklucht, dat krijg je niet van broodpap wel knorrende magen.
´s middags hebben een aantal pelgrims nog even een bezoek gebracht aan een grot kerk, die naast grotwoningen in de bergwand nog in gebruik was. Dominicaanse priesters gaan daar voor en ook zijn er al zeven congressen in het kerkje gebouden. heel bijzonder, er mochten binnen geen foto´s gemaakt worden, maar het ave maria dat de priesters in het kerkje gezongen hebben zal nog lang in mijn geheugen staan.
Van Tossantos via Villafranka gelopen naar San Juan de Ortega. Het laatste stuk ruim 12 km bergje op in het lekkere zonnetje naar zo´n 1200 mtr, we hadden een troost het was onvoorstelbaar mooi. Alleen pelgrims op het pad door heide bossen langs korenveldjes, afdalen naar riviertjes en weer omhoog het bergje over. Toen wij om 14.00 uur in san Juan de Ortega kwamen, vonden we het welletjes. We hebben geslapen in het klooster, mijn eerste herberg van vorigjaar en zijn naar de kerk geweest. Een pelgrimsmis geheel in het Spaans, in de Kloosterkerk was ondanks dat we er weinig van begrepen erg boeiend. Na de dienst gezamenlijk soep eten, dit keer knoflooksoep. Gezien onze vorige ervaring waren we wat huiverig, hetgeen niet nodig was met zo´n 40pelgrimgangers hebben we soepgegeten dit geeft toch wel een bijzondere band.
Daarna hebben we nog lekker mexicaans gegeten onbestemde gerechten die we niet thuis konden brengen maar wel erg lekker. We waren niet de enige die benieuwd waren naar de inhoud van de maaltijd als er een bord gebracht werd zat een ieder reikhalzend te kijken wat er op lag en werd er in vele talen gevraagd wat is het!!! het was echt erg lekker hoewel we nog steed niet weten wat we gegeten hebben!
Na een nacht in een doorzakkend bed en Marianne die in haar dromen een grot bezocht werden we om tien voor vijf gewekt door de eerste pelgrims die opweg gingen. Om half zeven zijn wij ook maar op pad gegaan de laaste tocht naar Burgos voor we de meseta opgaan. In het boekje stond dat de laatste tien km door een industrie terrein gingen en dat veel pelgrims dit laatste traject de bus namen. Dus wij ook een uurtje op de bus wachten die een keer in de twee uur rijdt, de bus vloog ons in vollegang voorbij, realiseerde zich ineens dat de pelgrims wel een niet zouden kunnen lopen en mischien wel wilden rijden en ging vol in de remmen en al piepend (achterijpiep) kwan de bus terug, veel Spaanse verontschuldigingen en op naar Burgos, gezien het weer , veel zon en hoge temperaturen een uitkomst op dat moment, we hadden zeker geen zin om nog te lopen of twee uur te wachten.

Groeten

van Marianne en Dirk
uit een zeer luxe herberg voor 3 euro in Burgos achter de Kathedraal (twee persoonskamer)