Spieren rekken en strekken

Je zal toch 60 zijn en op een stoepje bij een woonhuis uit het zonnetje (wat verblindend is) zitten,in de schaduw en er komen twee leeftijdsgenotes gearmt langs die in vrolijk Spaans van alles beginnen te rebbelen, ze denken dat wij hen verstaan mijn echtgenoot wordt over haar bolletje gestreken en begrijpt nog net dat zij ons smakelijk eten wensen. De vrouwtjes hobbelen weer door en ik maak mijn brood klaar, stokbroodsnijden op de knieen, boter erop, wat smeerkaas is makkelijk bederft niet zo snel en dan een plakje tomaat erbij. Bij het tweede broodje valt de tomaat opstraat en mijn echtgenoot spoelt dat lekker af met water en geeft mij het broodje. Wat is het leven toch simpel als je 60 bent. Gisterenmiddag zaten we even op het pleintje een biertje/wijntje te drinken, komt er zo´n stel aan ik schat iets jonger dan wij, alle twee een mouwloos hempje aan en een korte broek waaruit beentjes steken die niet om aan te zien zijn. Zij stekeltjes haar en hij een geschoren koppie past goed bij de leeftijd!! Sokjes en sandalen markeren het geheel. Zij heeft een modieuze bril op die haar hele gezicht markeerd als een sombere boze streep. Wat mode al niet met zich meebrengt. Daarnaast aan een ander tafeltje zit een vrouw met een hele spitse neus die zij ongetwijfelt in alerlei zaken steekt die niet daarvoor bedoeld zijn. Een ander echtpaar dirnkt een sapje, ziet er grijs uit en keurt en de omgeving geen blik waardig. Een Duitse pelgim komt langssloffen, zij heeft een week opgetrokken met twee paters uit Ierland en kwam er achter dat haar schoenen te klein waren en heeft nieuwe schoenen gekocht, haar tenen zijn gevoeloos maar dat hindert niet zij strompelt naar Santiago een ieder aanklampend die haar enigzins kan opbeuren. Zo zit je een uurtje een pilsje te drinken en wordt geinspireerd door je omgeving. Marianne heeft daar minder oog voor en als ik verhaal wat ik zie is zij voortdurend bang dat er Nederlenders in de buurt zijn die mij kunnen horen terwijl ik in een deuk lig over wat de omgeving mij te bieden heeft. Ik stop er maar mee, we eten lekker in de herberg en genieten van de ondergaande zon in de tuin. We slapen deze nacht perfect op een slaapzaal met 20 plaatsen, driekwart bezet en worden om kwart voor zeven wakker. Na het kleden een lekker koppie koffie met hoe raad je het een croissant en we kunnen weer op pad. Een forse afdaling en klim naar Ponferada volgt en de spieren zijn weer volledig uitgerekt en haast versleten. We belanden uiteindelijk in een herberg met zo´n 200 plaatsen. Om half twee zijn we nog te vroeg en een hele rij rugtassen staat te wachten om ingetaket te worden, de eigenaars van de tassen zitten onderuitgezakt met een biertje, frisje in de schaduw te wachten tot de herberg opengaat. Als dit gebeurd gaat er binnen een half uur een hele meute naar binnen die ingeschreven wordt, een bed toegewezen krijgt en vervolgens onder de douche wil gaan en dus weer in de rij, je legt je handdoekje neer en schuift deze steeds een stukje op tot je aan de beurt bent en merkt dat je een heerlijk koude douche hebt. De pelgrims komen er met een stalen gezicht onder vandaan zo van dat was pas een lekkere douce, op geen enkele manier kun je merken dat zij van een koude douche thuiskomen.
We vergaan vandaag van de warmte het is heerlijk als je bedenkt dat het ook zou kunnen regenen, we hebben het tot nu toe droog gehouden en dat lijkt ons prima.
Tot de volgende ronde

Adios uit Spanje op 202,5 km afstand van Santiago

Dirk en Marianne