Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr............................

Na een goede nacht vertrokken we uit Villafranca op weg naar de laatste grote berg van deze tocht, heuveltjes nog zat voor Santiago, maar deze reus van 1350 mtr. is een om te bedwingen. Het is nog enigszins donker als we vertrekken door de donkere straten van Villafranka, het wordt steeds later licht dus om kwart voor zeven is het toch even uitkijken. Al spoedig lopen we langs de N weg die niet meer zo druk is doordat de nieuwe snelweg gebruikt wordt. De eerste km zijn nog vrij vlak, het is koud tussen de bergen duurt het lang voordat het zonnetje doorbreekt of over de berg komt. Het lopen gaat lekker zelfs de knie van marianne heeft het opgegeven om te zeuren dus we hebben lekker de pas erin. Koffie en croissant zijn er gelukkig genoeg te krijgen onderweg en we stijgen langzaam. Na zo´n vijftien km besluiten we door te lopen naar een plaatsje zo´n 5 km onder de top met een aardige klim, dan krijgt Marianne last van haar hiel, de voet ingesmeerd en weer verder probleem wordt niet opgelost, dus weer even rusten en masseren en smeren, weer verder naar boven het gaat moeizaam. Dan maar stoppen bij een riviertje om de voet even te laten afkoelen dit kost dus tijd ggggrrrrrrrr........ we willen naar boven, rustig dirk neem de tijd blijf vriendelijke dan kom je het verst, even afreageren ggggrrrrr............. De rivier is ijskoud en een pilletje tegen de pijn brengt de voet op een aanvaardbaar niveau, we kunnen weer verder en klimmen door een dorpje en een weg naar boven. Onderhand zit mijn sok dubbel en mijn grote teen begint te protesteren, dus even zitten, de schoen uit, de sok rechttrekken, schoen aan en weer verder. Na vijfminuten begint de grote teen weer, dat had je gedacht DIrkie daar kom je niet zo makkelijk af, weer die sok dubbel, negeren Dirkie dat is de beste methode. Na zo´n half uur begint het toch te irriteren, dus de procedure op nieuw en nu de teen maar even masseren, o dat vinden de tenen wel prettig ze komen in een betere stemming en de sok en schoen weer aangedaan. We lopen weer lekker tot de andere voet begint te protesteren de sok dubbel onder de voet, dat dubbel zitten is niet zo maar het voelt wel zo, dus ook deze schoen maar uit de voet wil niet achtergesteld worden en ook maar masseren, dat helpt. Verzetten of negeren heeft geen zin dit zijn wijze levenslessen als iets irriteert los het dan op en masseer!!!!!. Daar na hebben onze voeten ons netjes bergop gedragen tot zo´n 1150 mtr. naar het plaatsje Faba met een geweldige herberg. We worden in het Duits welkom geheten, thee, koekjes en water staan klaar, een ruime slaapzaal en een geweldige tuin met kerk heten ons welkom. Door de omgeving is het er erg prettig vertoeven. In het dorp even gegeten in de bar en ´s avonds naar de pelgrimsmis, in het Spaans en vertaald in Engels en Duits. We krijgen eerst een kaarsje om door te geven en zelf eventueel een gebed uit te spreken, twee pelgrioms zingen een lied bij een gitaar en marinanne leest een stuk bijbeltekst dat ook in het Spaans, Duits, Engels en Pools wordt voorgelezen. Dan in de kring het onze vader in de eigen taal en er wordt benadrukt dat pelgrimeren vrede brengen is in je hart en ook over te dragen naar anderen. Twee Duitse vrouwen zingen nog een lied en we wensen elkaar door omarming een goede Camino. Indrukwekkend zo´n dient geleid door een Fraciskaanse pater.

Adios

Dirk en Marianne