Vandaag zijn wij op weggegaan van Los Arcos naar Logrono een tocht van bijna 30 kilometer. het is een warme dag vandaag we zagen een meter op 33 graden staan en dan lopen. In nederland zou je lekker uit gaan puffen in de schaduw met een biertje bij de hand hier loop je te sloffen over heuveltjes en door dalen, de berg weer op en afdalingen van 10%, we zijn blij met onze wandelstokken waardoor we het evenwicht af en toe nog kunnen bewaren.
We sloffen zo voort door een onvoorstelbaar mooi landschap, goudkleurige koren velden, paadjes over beken, langs struiken en bomen omzoomd door veel steen. De rust die hier over je komt is overweldigend, we lopen vaak door een verlatenland in een volkomen stilte, je hoort alleen de vogels, krekels of sprinkhanen. Af en toe ontmoeten we mede pelgrims en lopen een tijdje gelijk op over de paden door de velden, een kleurrijk gezicht als die verschillende kleding, rugtassen, schoenen en leeftijden. Jong en oud loopt hier door elkaar en vele maren wordt je buenos diaz, hola of bueno camino toegewenst. Het is een vrolijk gebeuren.
We wennen langzamerhand aan onze rugzak, het lopen ermee of het voortsjokken langs de uitgezette paden. Je hebt hier geen kaart nodig borden en pijlen wijzen je de weg. Na negenuur lopen kwamen we aan in Logrono, we hadden het gehad en liepen over de brug Logrono binnen naar de nabijgelegen herberg. Op het hoekje werd Marianne zowat van de sokken gereden dor een zwarte auto die met veel vaart de bocht door kwam en deze verkeerd had ingeschat, hij vloog rakelings langs Marianne, het hart stond bijna stil, gelukkig niet helemaal. De herberg was vol in Logrono we werden verwezen naar een kerk even verderop. De kerk die een wat vervallen indruk maakte had een imposante deur en bel. We werden binnengelaten, er was in ieder geval tot onze grote opluchting slaapplaats, er ontstond een discussie tussen de beheerders en uit wat wij opvingen ging het over onze leeftijd en dat zij ons iets niet konden aandoen.
Evenlater werden wij naar een slaapzaal gebracht met stapelbedden, het bleek dat veel pelgrims boven op slaapmatjes terecht waren gekomen. Wij hadden met een bed wel geluk en na zo´n tocht van 30 km een uitkomst. Uit het programma bleek dat we gezamelijk konden eten en daarna deelnemen aan het pelgrimsgebed in de kerk. We hebben met meer dan 30 lotgenotren gegeten die met elkaar naar de kerk zijn geweest daarna en in verschillende talen zelfs Nederlands werd de dienst uitgevoerd. 
De volgende morgen stond er koffie thee en brood klaar en mochten we zelf een gift bepalen voor onze overnachting. Fantastisch zo´n ontvangst
Tot morgen
Dirk en Marianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten